Από τη βοήθεια του προγράμματος του ΤΕΕ:
"Στην περίπτωση επιθεώρησης ολόκληρου κτιρίου, οι αδιαφανείς επιφάνειες σε επαφή με όμορα κτίσματα τα οποία είναι θερμαινόμενα (σαν χρήσεις κτιρίων), δεν λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης, αλλά μόνο στον έλεγχο του μέγιστου επιτρεπόμενου μέσου συντελεστή θερμοπερατότητας Um, και ορίζονται σαν "ΜΕΣΟΤΟΙΧΙΑ".

Στην περίπτωση επιθεώρησης τμήματος κτιρίου (π.χ. διαμέρισμα) οι τοίχοι με τα άλλα θερμαινόμενα τμήματα του ίδιου κτιρίου δεν ορίζονται, αφού στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν απαιτείται ο έλεγχος του Um, σύμφωνα με την Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1 (§3.2.1. Ελάχιστες απαιτήσεις & προδιαγραφές κτηρίου αναφοράς)."

Δηλαδή, δε κάθε περίπτωση, είτε έχουμε κτήριο είτε τμήμα κτηρίου, οι τοίχοι σε επαφή με όμορα κτήρια και θερμαινόμενους χώρους (δύσκολο να ελεγχθεί από τον επιθεωρητή), οι τοίχοι θεωρούνται αδιαβατικοί και όχι εκτεθειμένοι.

Ειδικά όταν έχουμε ολόκληρο κτήριο και όχι τμήμα αυτού, τους παραπάνω τοίχους τους περιγράφουμε στις "Αδιαφανείς επιφάνειες" επιλέγοντας στον τύπο "Μεσοτοιχία". Και πάλι όμως όπως είπαμε, δεν λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς παρά μόνο στον έλεγχο του maxUm.

Το αν θα θεωρηθεί κτήριο ή τμήμα κτηρίου εντέλει, έχει μεγαλύτερη σημασία για τον υπολογισμό της νόμιμης αμοιβής.

Ειδικά στην περίπτωση που έχουμε μεζονέτα σε επαφή μ' άλλες μεζονέτες σε οικόπεδο εξ αδιαιρέτου με οριζόντια ιδιοκτησία, θεωρώ ότι έχουμε τμήμα κτηρίου.
Ακόμα και χωρισμένα με αντισεισμικό αρμό να είναι, δεν τις θεωρώ ως ανεξάρτητα κτήρια, διότι α) ο αντισεισμικός αρμός μπορεί να είναι μόνο στην ανωδομή και όχι στη θεμελίωση και β) αντισεισμικός αρμός υπάρχει και σε πολυώροφα και μη κτήρια λόγω στατικών απαιτήσεων, κτήρια για τα οποία δεν θα δημιουργούσε κανένας θέμα το αν είναι ένα ή δύο κτήρια.

Αν δηλαδή η οικοδομή μας ήταν ισόγεια και χωρισμένη σε δύο διαμερίσματα, θα θεωρούσατε το καθένα απ' αυτά ως ανεξάρτητο κτήριο και όχι ως τμήμα κτηρίου;